Gerrit Faber

Net voor het Covid-19 virus toesloeg heb ik een reis gemaakt langs de kust van Tanzania. Er zijn veel nederzettingen, rivieren die meanderend in zee uitkomen en akkers. Al eeuwenlang zijn er mensen van overzee op deze kust geland om handel te drijven en zich te vestigen. Als je er oog voor hebt zie je de stille getuigen daarvan. Arabische en Duitse gebouwen, deels sterk in verval en gedenkplaatsen voor de vele mensen die hier uit het binnenland als slaaf arriveerden voor ze verder op reis moesten. Eenmaal weer thuis ben ik bezig om de vele indrukken van deze reis te verwerken in schilderijen. De intensiteit van de kleuren en de hitte die afstraalt van de aarde en de zee wil ik voelen als ik aan het schilderen ben. Overal zijn mensen te zien. Zij zijn aan het werk of op weg daarnaartoe, of wachten op werk. En natuurlijk de vele kinderen, ook aan het werk of in uniform op het schoolplein. Zij bevolken de schilderijen die ik nu maak. Ik ben in een flow gekomen die ik voorlopig niet ga stoppen. Ik wil één van deze nieuwe werken laten zien aan de lezers van mijn blog. Het gaat om het 'schoolplein' in Newala, in het zuiden. In mijn blog van 12 april 2020 kun je zien hoe ik de aquarel maakte waarop dit schilderij is gebaseerd.