Gerrit Faber

Tijdens de Corona lockdown was een veel gehoorde klacht dat het leven tot stilstand was gekomen. Door de sluiting van de horeca, sport- en cultuurinstellingen en het afstand houden tot elkaar leek dat het geval te zijn. En ondanks de versoepeling is dat gevoel van stilstand bij velen nog niet voorbij. Bij nader inzien is dit echter een oppervlakkige waarneming. De dreiging van het virus voor de gezondheid maakte opeens pijnlijk duidelijk dat wij als mensen onderdeel zijn van de natuur waarin het leven van elk levend wezen betrekkelijk kort is en door tal van oorzaken beëindigd kan worden. Ook zonder nieuwe mensvijandige virussen is dat zo, en gaat de cyclus van leven en dood door. Nu is het niet mijn bedoeling de lezer de betrekkelijkheid van het menselijk bestaan nogmaals in te peperen. Ik wil je even meenemen naar nieuw leven, waardoor de Corona tijd voor mij 'opeens' een gouden rand heeft gekregen. Ik heb namelijk sinds kort een kleinzoon, Quinten. Hij lacht veel - vooral naar zijn grootvader - en hij kijkt onderzoekend om zich heen - zou er een schilder in hem schuilgaan? Ik teken hem regelmatig. Als hij slaapt gaat dat gemakkelijk. Hij is een minder goed model als hij wakker is, dan is het echt een uitdaging hem goed te treffen. Veel doen, dan zit er soms een goede schets bij. Hierbij twee resultaten.
Ik wens je een gezonde zomer, en geniet van wat er wel is,
Gerrit